SİZ VE ÇİZGİNİZ...
İncecik bir çizgidir hayat. İki rakam arasında bir çizgi sadece. Fırsatını bulduğunuzda (ki fırsatını aramalısınız da!) mezar taşlarına bakın, o çizgiyi göreceksiniz Sadece bir çizgi. İki yanındaki tarihler kadar da özenilmez çizgiye. Toprağın altında, adını yeni öğrendiğiniz, ne ettiğini, nasıl yaşadığını bilmediğiniz, sevenlerini ve özleyenlerini tanımadığınız kişinin bir doğum tarihi ve bir de ölüm tarihi özenlice yazılır mezar taşına. Aradaki çizgi sanki öylesine vardır; önemli değil gibidir. Zamanı gelince, siz de böyle anılacaksınız: Başucunuzdaki taşa, bir bebek olarak içine düştüğünüz doğum yılınız ile sonunu getiremediğiniz ölüm yılınız özenle yazılacak. İkisinin arasına bir çizgi çizilecek. Siz öldünüz diye, olağanüstü bir gün yaşanmayacak o gün, kentte ya da mahallenizde. Vapurların düdüğü, yağmurun sesi, güneşin rengi, yaprakların kıpırtıları, insanların gülüşleri, köpeklerin yürüyüşleri aynı kalacak. Öldüğünüz gün yine bir delikanlı yine bir genç kıza aşık olacak. Cenazenizi taşıyan araba bir ara görünüp kaybolacak çocukların baktığı pencereden. Çocuklar ve büyükler oyunlarına devam edecek. Eksildiğinizi fark etmeyecek çokları. O gün sadece yeni bir mezar kazılacak; mezar kazıcılar her zamanki işlerini yapıyor olacak. Otobüsler yine geç kalacak, ön kapıdan girişler sıkışacak. Öğrenciler sınav telaşında olacak. Toprağa konulduğunuz sıralarda bir kuş bir pencereye konacak, dalgalar her zamanki gibi kıyıya vuracak. Televizyonlarda haber bülteni bildiğiniz gibi sürecek. Süper ligde şampiyonluk yarışı durmayacak. Sizin öldüğünüz gün birileri sizden habersiz sevinecek, birileri sizin haberiniz olmadan üzülecek. Kahkahalar siz olmadan tamam olacak. Şirket toplantıları aynen devam edecek. Raporlar yazılacak, kâr oranları hesaplanacak. Borsa yüz endeksi ya yükselecek ya düşecek. Sabahına erişemediğiniz gün de insanlar hafta sonu hava durumunu merak ediyor olacak. Son nefesinizi verdiğiniz an, döviz kurları ve altın fiyatları bildiğiniz gibi seyrediyor olacak. Üzerinize toprak atılırken, bir uçak bulutların üzerine havalanıyor olacak. Mezar taşınızın yazıldığı sabah emekli bir adam kahvesini yudumluyor olacak, kapıcılar kapılara ekmek ve gazete bırakacak. Siz gözünüzü ışığa kapatırken, bir çocuk uçurtma uçuruyor olacak. Eliniz düştükten sonra da, kalbiniz sustuktan sonra da, yollardaki çukurlardan şikayetçi olunacak. Sevdiklerinizin kalbinde kocaman bir boşluk bırakırken siz, trenler istasyonlardan kalkacak, gemiler demir alacak, bazı çöpler yine çöp kutusuna atılmıyor olacak. Endişelenmeyin, o kadar da sessiz geçmeyeceksiniz bu hayattan. Sıradan bir mermer parçasına adınız, doğum tarihiniz ve ölüm tarihiniz kazınacak. Ama ikisinin arasındaki çizgi yine sonraya kalacak. Diyelim ki, çok önemlisiniz, öldükten sonra bile hatırlanacak ve hatta ansiklopedi maddesi olacaksınız; bu durumda bile, isminizin yanında iki tarih ve bir çizgi olacak. Ünlü bir adam olsanız bile, çoktan ölmüş olduğunuz kimsenin umurunda olmayacak. Öğrenciler ödev yapma telaşıyla bakacak fotoğrafınıza. Yokluğunuz kanıksanıyor olacak. Düğün davetiyelerine adınızı yazmayacaklar. Odalarda size bir köşe ayrılmayacak. Sizin olmadığınız akşam yine şampuanların saçları nasıl dalgalandırdığı gösterilecek. Sizin adınızın yaşayanlar arasından silindiği gün, binlerce bebek ağlıyor olacak; yokluğunuz umurlarında bile olmayacak. Kimse size bulmaca sormayacak. Duraklarda sizin için durmayacak otobüsler. Vapurlar her zamanki gibi alıp başını gidecek. Bir mermer ustası çizecek çizginizi. Belki hiç üzülmeyecek bile. Her zamanki işini yapacak; belki bıkkın, belki şevkli olacak. Kazıdığı çizginin sizi nereye götürdüğüyle hiç ilgilenmeyecek; biraz yorulacak. O gün de takvim yaprakları koparılacak, sizin yeni takvim yapraklarında yazılı günlerden nasibinizin olmadığını çokları fark etmeyecek. Rakamlar günleri sayacak, ama sizi saymayacak. Sizden sonra da aldananlar olacak, tövbe edenler olacak. Yarınların nasılsa geleceğini sananlar olacak; oysa, gelen her taze sabahla farkında olmadan yarınsız akşamlarına bir gün daha yaklaşacaklar. Kimsenin canı yanmayacak; sizin canınız tenden ayrılırken. Nefesinizin kesildiğini çok sonradan bilecekler. Çizginizi görecekler iki rakam arasında; belki hiç bakmayacaklar. Şehir dışında bir mezarlıkta, gözden uzakta, sayısız sessiz taşlardan biri de sizin başınızda duruyor olacak. Hasılı, sonunda yalnız size kalır çizginiz. Şimdi yapıp ettiğiniz, mermer ustasının yaptığından farklı değil: Çizginizi kazıyorsunuz zamanın mermerine. Başkaları çizginin dışındaki tarihleri belleyecek sadece. Bir siz bilirsiniz aradaki çizgiyi nasıl doldurduğunuzu. Sizin ilgilendiğiniz çizgi de kimseyi ilgilendirmez. Çizginin uzunluğuna dair bir standart ya da gelenek yoktur. Uzun yıllar yaşamış olsanız da, hayatın baharında göçmüş olsanız da çizgi aynı uzunluktadır, aynı derinliktedir. Diyelim ki, o çizgi içinde hiç kimse size "dede" ya da "nine" diyememiştir; torunlarınızı görecek kadar yaşamamışsınızdır. Yazık ki, "dede" ve "nine" olamayanlar için ayrı bir çizgi karakteri yoktur. O çizgi içinde çok sevilmiş olabilirsiniz meselâ; arayanınız çok olmuştur, gözleyeniniz, özleyeniniz haddinden fazladır, ardınızdan yaş dökmüştür nice gözler. Çizginin umurunda değildir sizi özleyen gözler ve yüzler; hâlâ aynı renkte, aynı özensizlikte durur. Kimsenin sevmediği bir adam olsanız da çizginiz aynıdır; başkalarına çektirdiklerinizi, ezdiklerinizi, üzdüklerinizi, hor gördüklerinizi, küçümsediklerinizi çizgiye kazımazlar. Çok engeller aşmış olduğunuzu, çok kapıları zorladığınızı, çok aşık olduğunuzu, çok kitap okuduğunuzu, çok yolda kaldığınızı... hiç bilmez çizgiye bakanlar. Aslında, sizi çizen çizgiyi siz çizersiniz. Öyle ki, kılıçtan keskin, kıldan ince bir sırat olup yolunuza çıkar çizdiğiniz çizgi. Çizgiden düşüp kaldığınız da olur, geçip gittiğiniz de. Sonsuza dek değişmeyecek damganız olur çizginiz. Hesabınız çizginize göre kesilir. Oysa, başkalarının hesabında bir çizgi bile etmezsiniz. Sanki, buradan eksildiğinizin habercisidir çizginiz. Öteye eklenip eklenmediğinizi ise siz ve çizginiz bilirsiniz.